بررسی ارتباط میزان فلوراید آب شرب زاهدان با شاخص DMFTدر دانش آموزان (12-8) ساله در سال 1385

مقدمه : یکی از مهمترین مسائل بهداشتی که اکثر افراد در طول زندگی خود با آن مواجه می شوند پوسیدگی دندان است . دریافت حد معینی از فلوراید از طریق آب آشامیدنی یا سایر حاملهای موضعی فلوراید کاهش پوسیدگی را از طریق افزایش مقاومت دندان ها یا کاهش قابلیت مینا به دنبال دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان فلوراید آب شرب شهر زاهدان و شاخص DMFT در دانش آموزان 12-8 ساله در سال 1385ورابطه بین آنها می باشد. روش کار : در این مطالعه توصیفی –مقطعی تعداد 800نفر دانش آموز برای محاسبه شاخص DMFT و تعداد 34 نمونه آب جهت تعیین میزان فلوراید آب شرب مورد بررسی قرار گرفته.به منظور تعیین شاخص DMFT انتخاب دانش آموزان به صورت تصادفی خوشه ای صورت گرفت و اطلاعات به روش معاینه و تکمیل فرم مخصوص توسط بهداشت کار دهان و دندان جمع آوری شد. تعیین میزان فلوراید آب با روش SPADNSو با استفاده از دستگاه اسپکترو فتومتر صورت پذیرفت. نتایج :میانگین شاخص DMFTدر این مطالعه 12/2±41/2بر آورد شد که بیشترین مقدار آن مربوط به گروه سنی 9 سال با میانگین با 55/2±02/3و کمترین مقدار مربوط به گروه گروه سنی 12 سال با میانگین 8/1±96/1 بود و مقدار شاخص DMFT در دختران کمتر از پسران تعیین شده (05/0>p) در تمام نمونه های آب بررسی شده  غلظت فلوراید کمتر از میزان استاندارد بود. بحث و نتیجه گیری: کیفیت بهداشت دهان و دندان با توجه به طبقه بندی ارائه شده توسط سازمان بهداشت جهانی در سطح نسبتا پایینی (سطح دوم ) قرار داشت که با اهداف آن تا سال 2010فاصله زیادی دارد. از طرفی میانگین غلظت فلوراید آب شرب شهر زاهدان پایین تر از حد استاندارد می باشد و لذا فلوراید مورد نیاز بدن می بایستی از طریق عمل فلورایدزنی آب ، کاربرد حامل های موضعی فلوراید و یا استفاده از نوشیدنی های دارای فلوراید نظیر چای و مواد غذایی دیگر تامین شود.